Prognozy wynagrodzeń i innych wskaźników gospodarczych na 2026 rok

Według prognoz Komisji Europejskiej w 2026 roku Polska pozostanie w grupie najszybciej rozwijających się gospodarek Unii Europejskiej. Wzrost gospodarczy ma utrzymać się na relatywnie wysokim poziomie, podczas gdy inflacja powinna stopniowo się obniżać. W skali całej Unii Europejskiej prognozowany jest umiarkowany wzrost PKB, dalsze ograniczanie presji inflacyjnej oraz stabilizacja sytuacji na rynku pracy, z bezrobociem utrzymującym się na niskim poziomie.



Rynek pracy
Według prognoz Komisji Europejskiej stopa bezrobocia w całej Unii Europejskiej, liczona według BAEL, w 2026 roku utrzyma się na niskim poziomie około 5,9%. Jednocześnie prognozy wskazują na istotne zróżnicowanie sytuacji pomiędzy państwami członkowskimi. Relatywnie wysokie bezrobocie w 2026 roku prognozowane jest m.in. w Hiszpanii (9,8%), Finlandii (9,3%) oraz Grecji (8,6%), gdzie stopa bezrobocia ma kształtować się wyraźnie powyżej średniej unijnej.
W przypadku Polski Komisja Europejska prognozuje, że stopa bezrobocia BAEL w 2026 roku obniży się do około 2,7% wobec 2,8% w 2025 roku. Podobny scenariusz przedstawiono w listopadowym Raporcie o inflacji NBP, zgodnie z którym bezrobocie w 2026 roku pozostanie poniżej 3%. Jednocześnie prognozy wskazują na ograniczony wzrost zatrudnienia, co oznacza stopniowe wygaszanie napięć na rynku pracy.

PKB i wydajność pracy
Po wyraźnym spowolnieniu wzrostu gospodarczego w Unii Europejskiej w latach 2022–2024, w 2025 roku nastąpiło stopniowe ożywienie. Zgodnie z jesienną prognozą Komisji Europejskiej, w 2026 roku średnioroczna dynamika PKB w UE wyniesie 1,4%. Jednocześnie prognozy wskazują na wyraźne zróżnicowanie tempa wzrostu pomiędzy państwami członkowskimi. W 2026 roku najwyższą dynamikę PKB odnotuje Malta (3,8%), a w grupie najszybciej rosnących gospodarek znajdą się również Polska (3,5%) oraz Litwa (3,0%), których tempo wzrostu wyraźnie przewyższa średnią unijną.
Komisja Europejska zwraca jednocześnie uwagę na stopniową poprawę dynamiki wydajności pracy w państwach członkowskich. Po okresie osłabienia produktywności w latach 2022–2023, w kolejnych latach liczba krajów notujących ujemną dynamikę wydajności pracy istotnie się zmniejszyła. Prognozy na 2026 rok zakładają dodatnią dynamikę wydajności pracy w całej Unii Europejskiej, w tym również w Polsce.

Wynagrodzenia
Po bardzo wysokiej dynamice wynagrodzeń obserwowanej w latach 2023–2024, w 2025 roku w większości krajów Unii Europejskiej nastąpiło wyraźne spowolnienie tempa wzrostu płac. Zgodnie z jesienną prognozą Komisji Europejskiej trend ten będzie kontynuowany w 2026 roku, choć dynamika wynagrodzeń pozostanie dodatnia we wszystkich państwach członkowskich.
Według prognoz Komisji Europejskiej średni wzrost wynagrodzeń nominalnych w UE w 2026 roku wyniesie 3,3%, a w strefie euro – 2,9%. Na tym tle wyróżniają się kraje Europy Środkowo-Wschodniej, w których dynamika płac pozostaje wyraźnie wyższa od średniej unijnej. Polska, obok Rumunii, odnotuje jeden z najwyższych prognozowanych wzrostów wynagrodzeń w UE – 5,9% r/r, podczas gdy w większości krajów Europy Zachodniej tempo wzrostu płac będzie wyraźnie niższe i oscylować będzie wokół 2%.



Spowolnienie dynamiki wynagrodzeń obserwowane w Europie wpisuje się w szerszy, globalny trend. Badania budżetów wynagrodzeń prowadzone przez PayScale wskazują, że pracodawcy w Stanach Zjednoczonych planują umiarkowane podwyżki płac, niższe niż w latach poprzednich, co wiązane jest z normalizacją sytuacji na rynku pracy i spadkiem presji płacowej. Jednocześnie większość organizacji deklaruje utrzymanie budżetów płacowych na poziomie zbliżonym do roku poprzedniego.

Podobne wnioski płyną z prognoz firmy Mercer, która wskazuje, że w 2026 roku dynamika wynagrodzeń na świecie pozostanie zbliżona do poziomów obserwowanych w 2025 roku, przy istotnym zróżnicowaniu pomiędzy branżami. Relatywnie wyższe wzrosty wynagrodzeń prognozowane są w sektorach technologicznych oraz w obszarze nauk przyrodniczych, natomiast niższe w handlu detalicznym i hurtowym.

Prognozy dla Polski
Zgodnie z jesienną prognozą Komisji Europejskiej, w 2026 roku polska gospodarka pozostanie jedną z najszybciej rosnących w Unii Europejskiej. Wzrost gospodarczy będzie wspierany przede wszystkim przez popyt krajowy, w tym konsumpcję prywatną oraz aktywność inwestycyjną. Jednocześnie presja inflacyjna, nasilona w poprzednich latach, będzie stopniowo wygasać, choć dynamika cen pozostanie wyższa niż średnia unijna. W tym otoczeniu nominalny wzrost wynagrodzeń ulegnie dalszemu spowolnieniu, przy jednoczesnym utrzymaniu bardzo niskiego poziomu bezrobocia.

Istotnym czynnikiem niepewności dla ścieżki inflacji i dynamiki wynagrodzeń pozostają ceny energii. W listopadowym Raporcie o inflacji Narodowy Bank Polski wskazuje, że przebieg projekcji w dużej mierze zależy od decyzji dotyczących dalszego kształtowania cen nośników energii dla gospodarstw domowych. Utrzymanie mechanizmów osłonowych sprzyjałoby szybszemu obniżaniu inflacji i wolniejszemu wzrostowi kosztów pracy, natomiast ich zniesienie oznaczałoby wyższą inflację w krótkim okresie oraz wolniejsze hamowanie dynamiki cen i wynagrodzeń.



Prognozowane spowolnienie dynamiki wynagrodzeń znajduje potwierdzenie zarówno w projekcjach instytucji publicznych, jak i w danych rynkowych. Po bardzo wysokich wzrostach płac obserwowanych w latach 2023–2024 tempo wzrostu wynagrodzeń w Polsce stopniowo się obniża, zbliżając się do poziomów bardziej spójnych z fundamentami makroekonomicznymi. Jednocześnie, dzięki wygasaniu presji inflacyjnej, dynamika wynagrodzeń realnych pozostaje dodatnia, co sprzyja wzrostowi siły nabywczej gospodarstw domowych.

W kontekście rynku pracy kluczowe znaczenie ma relacja pomiędzy tempem wzrostu wynagrodzeń a dynamiką wydajności pracy. Dla stabilności gospodarki korzystna jest sytuacja, w której oba wskaźniki rosną w zbliżonym tempie. Zgodnie z projekcjami Narodowego Banku Polskiego, w kolejnych kwartałach dynamika wydajności pracy będzie stopniowo wzrastać, podczas gdy tempo wzrostu wynagrodzeń będzie się obniżać. W efekcie relacja ta ulegnie poprawie, co ogranicza ryzyko narastania presji kosztowej po stronie przedsiębiorstw.

Dane z Kompleksowego Raportu Płacowego Sedlak & Sedlak 2025 – jesień/zima potwierdzają prognozowane spowolnienie dynamiki wynagrodzeń. Planowane na 2026 rok podwyżki systemowe, czyli niezwiązane z awansem ani indywidualnym wzrostem efektywności pracowników, są niższe niż podwyżki zrealizowane w 2025 roku i różnią się w zależności od szczebla zatrudnienia. Najwyższe wzrosty wynagrodzeń planowane są w grupie pracowników fizycznych, natomiast relatywnie niższe wśród kadry zarządzającej.



Relacja pomiędzy tempem wzrostu wynagrodzeń a dynamiką wydajności pracy pozostaje jednym z kluczowych czynników równowagi na rynku pracy. Z punktu widzenia gospodarki korzystne jest ograniczanie rozbieżności pomiędzy tymi wskaźnikami. Zgodnie z projekcjami Narodowego Banku Polskiego w kolejnych kwartałach prognozowane jest wyraźne spowolnienie dynamiki wynagrodzeń, przy jednoczesnym utrzymaniu umiarkowanego wzrostu produktywności. W rezultacie luka pomiędzy tempem wzrostu płac a wydajnością pracy będzie się stopniowo zmniejszać, co sprzyja ograniczaniu presji kosztowej i stabilizacji warunków na rynku pracy.



Płaca minimalna
Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów, od 1 stycznia 2026 roku minimalne wynagrodzenie za pracę wyniesie 4 806 zł brutto, co oznacza wzrost o 140 zł w porównaniu z 2025 rokiem. Jednocześnie minimalna stawka godzinowa została ustalona na poziomie 31,40 zł brutto. W warunkach prognozowanego spowolnienia dynamiki przeciętnych wynagrodzeń w gospodarce narodowej oznacza to dalsze utrzymywanie się relatywnie wysokiej relacji płacy minimalnej do średniego wynagrodzenia. Skala oddziaływania tej podwyżki na koszty pracy oraz polityki płacowe przedsiębiorstw będzie zróżnicowana sektorowo, przy czym największe znaczenie będzie miała dla branż o wysokim udziale pracowników wynagradzanych na poziomie minimalnym.