Negocjacje zbiorowe w krajach Unii Europejskiej w dobie kryzysu gospodarczego

W artykule przedstawiono temat negocjacji zbiorowych prowadzonych pomiędzy związkami zawodowymi, a pracodawcami w okresie największego kryzysu gospodarczego ostatnich lat. Kiedy w przedsiębiorstwach rodzą się konflikty i nieporozumienia w relacjach pomiędzy podwładnym a przełożonym, wówczas jednym z podstawowych narzędzi ułatwiających radzenie sobie z taką sytuacją są negocjacje. Główną rolą negocjacji, w tym także negocjacji zbiorowych jest osiągnięcie kompromisu i porozumienia pomiędzy zwaśnionymi stronami. Recesja gospodarcza wpłynęła na obniżenie produktywności przedsiębiorstw, co wymusiło podjęcie rokowań zbiorowych przez związki zawodowe. Nie chciały one bowiem przystać na wszystkie warunki zaproponowane im przez pracodawców. Rezultaty działań związkowców nie były dla nich w pełni satysfakcjonujące, ponieważ w czasie kryzysu w wielu krajach członkowskich Unii Europejskiej dynamika płac obniżała się. Statystyki pokazują jednak, że nie we wszystkich państwach zrzeszone grupy pracowników poniosły klęskę. Związki zawodowe w czasie krachu gospodarczego miały najmocniejszą pozycję na Węgrzech i w Norwegii. Europejska Konfederacja Związków Zawodowych przedstawiła pewne postulaty dotyczące negocjacji zbiorowych w pokryzysowej Europie i tym samym zapowiedziała ich ewolucję zgodną z tendencjami charakterystycznymi dla europejskiej gospodarki.