Ustawa o wynagrodzeniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz. U. 2000 Nr 26 poz. 306) to akt prawny regulujący wysokość zarobków osiąganych przez menedżerów przedsiębiorstw, spółek państwowych i samorządowych.
Wprowadza górne granice wynagrodzeń prezesów:
- przedsiębiorstw państwowych,
- agencji państwowych – niezależnie od ich formy organizacyjno – prawnej,
- spółek handlowych, w których ponad 50% kapitału zakładowego należy do Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego,
- fundacji, dotowanych ze środków publicznych w co najmniej 25% rocznych przychodów lub w których majątek pochodzący ze środków publicznych przekracza 25% mienia fundacji na koniec roku kalendarzowego,
- samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej,
- państwowych jednostek budżetowych, poza organami administracji publicznej i organami wymiaru sprawiedliwości, jak również podmiotów, w których kierownicy podlegają ustawie z dnia 31 lipca 1981 roku o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe.
Ograniczenia dotyczą osób, które pełnią następujące funkcje:
- kierownicze, a szczególnie dyrektorów, prezesów oraz tymczasowych kierowników, zarządców komisarycznych oraz osób, które sprawują kierownictwo na podstawie umów cywilnoprawnych,
- zastępców kierowników,
- głównych księgowych,
- członków zarządów,
- kierowników samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej.
Maksymalna wysokość zarobków osób, których dotyczy ta ustawa nie może przekroczyć odpowiednio:
- sześciokrotności przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w sektorze przedsiębiorstw w ostatnim kwartale poprzedniego roku , w przypadku osób zatrudnionych w przedsiębiorstwach państwowych lub w spółkach z udziałem Skarbu Państwa,
- czterokrotności w przypadku osób zatrudnionych w samorządowych jednostkach organizacyjnych, spółkach handlowych,
- trzykrotności, dla osób zatrudnionych w państwowych jednostkach budżetowych.
